كانت وصيه أمى ليا انى بعد وفاتها

ولانى كنت معجبه ب وليد وبرجولته معايا

وماما فرحت بيه جدا لما أتقدم ليا وده خلانا منسألش عليهم، ولا نعرف اى حاجه عنهم

معرفتش غير لما شيماء ضاعت منى للأسف

__لميت هدومى وخدت ابنى وشيماء بعد ما  

ما حسن سافر بره مصر علشان يشتغل

اما اكرامى اتجوز من غير فرح وطبعا انا مكنتش طايقه اقعد فى البيت حطانه كانت بتفكرنى

بذكريات وليد الراجل الخاين الذى لا يؤتمن وبعد كلام كتير مع حماتى لأنها مكانتش عاوزه أمشى من البيت علشان حفيدها عز اللى بيفكرها ب وليد 

الذكرى الوحيده منه واللى البصه منه بالدنيا كلها 

ومشيت على بيت ماما ورجعت لبيتى اللى بجد 

هو بيت امى، نفس البيت اللى اتربيت فيه على كل حاجه حلوه، الحب والخير والبركه اللى كانت معششه فى كل ركن فيه 

وريحه امى اللى لسه موجوده فى هدومها 

خرجت منه عروسه فى ايد راجل كان بالنسبه ليا كل حاجه، كان السند والضهر، ورجعت ارمله 

لنفس الراجل اللى ضحك عليه وخان الامانه 

خدت صوره امى وفضلت اعيط علشان 

محافظتش على الوصيه ولكن اخدت حقى 

وكان الجزاء من جnس العمل 

كان لازم يم-وت ويدوق اللى عمله فى اختى 

_ جرس الباب بيرن 

فرحہ فتحت الباب وكانت خديجه

ومعاها خطيبها اشرف نفس الراجل اللى ساعد 

فى شفائها ونقلها للمستشفى 

فرحہ: عملتيها وباستها الف مبروك ي حبيبتى 

وغمزت لها على أشرف 

خديجه: الله يبارك فيكى ي أجدع اخت 

كان معاها تورتايه ودخلت المطبخ تجهز الأطباق 

ولا كأن حصل اى حاجه.....

خرجت وجهزت التورته وشيماء وخديجه وخطيبها وفرحہ كانت واقفه بتحتفل معاهم

وعينها على صوره امها وفى نفسها( انا حاولت احافظ على وصيتك ي امى وبصت لشيماء: مكنتش فاهمه يعنى اي بنت معاقه من دمى غير لما موتى ي امى، مكنتش اعرف يعنى اي مسؤليه

غير لما شيماء عاشت معايا فى بيتى

مكنتش اعرف قد اي انك بتتعبى معاها غير لما

لما اهملت فى علاجها ي امى، بجد انتى كنتى ليا كل حاجه وانتى اللى عودتينى انى اعتمد عليكى فى كل كبيره وصغيره بس خلاص ي امى

بنتك اتعلمت من وصيتك، اتعلمت انى احافظ على اختى واهتم بيها واعيش لها واعالجها واكون ليها

الام قبل الاختتتت 🥺 سامحينى ي امى)

وشالت عز على ايدها وخدت شيماء فى حضنها.

وانتهت قصتنا 

قولوا ورايا

( ربى لا تذرنى فردًا وانت خير الوارثين)

تمت